Διάβαζα τις προάλλες το σχόλιο στο facebook του φίλου μου Κώστα Παράσχη για τον Στασινόπουλο, με τίτλο Ο ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Ο ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ. Έμεινε για μέρες στις ψηλές θέσεις της ροής του FB και προβληματιζόμουν αν θα έπρεπε να το σχολιάσω ή όχι. Η γνώμη του φίλου μου είναι πάντα σεβαστή ακόμη και τις φορές που οι δυο μας διαφωνούμε και έτσι δεν θα μπω στην ουσία του σχολίου, άλλωστε μπορούν όσοι θέλουν να το αναζητήσουν και να διαβάσουν οι ίδιοι τα μυνήματα που υποτίθεται έστειλε ο Γιώργος Στασινόπουλος τόσο στους “Γασπαρικούς” όσο και στο κόμμα του. Και δεν μπαίνω επειδή πρώτον δεν με αφορά και δεύτερον μάλλον με αφήνει αδιάφορο.

Εκείνη η αίσθηση που μου άφησε όμως το σχόλιο του παμπόνηρου φίλου μου (!) ήταν μια αίσθηση “πολιτικής αγιοποίησης” του Στασινόπουλου. Και για χάριν της κουβέντας ας το αφήσουμε έτσι, ας συμφωνήσουμε σε τελευταία ανάλυση για να πάμε παρακάτω !!

Το πρόβλημά μου έρχεται με την “επόμενη” ανάγνωση σχετικά με τον Στασινόπουλο. Μετά το άλλο πρόσφατο δημοσίευμα “Γ. Στασινόπουλος: Πιέσεις για να αλλάξει ο νόμος και να έλθουν εργαζόμενοι από τρίτες χώρες” (εφ. ΕΡΜΗΣ). Και επειδή οι δηλώσεις του για το συγκεκριμένο θέμα δεν ενοχλούν ΜΟΝΟ εμένα απ’ όσο μπορώ να ξέρω αλλά και ομοϊδεάτες του, πρέπει να καταδειχθεί οτι ο Γιώργος μιλά για ένα πρόβλημα και την λύση του, αλλά όχι για τις αιτίες που το δημιούργησαν. Έτσι, η όποια λύση είναι μάλλον ατελέσφορη ή και προς την λάθος κατεύθυνση. Τα ίδια βέβαια πιστεύουν και στην κυβέρνηση και βλέπουμε τα χαΐρια μας. ΔΕΝ είναι οτι δεν υπάρχουν εργαζόμενοι ώστε να φέρουμε Πακιστανούς να δουλέψουν και μάλιστα με τα όσα προβλήματα συνοδεύουν τέτοιες λύσεις (τις οποίες μάλλον αγνοεί ο Γιώργος, τόσο σε Κοινωνικό επίπεδο -η κυβέρνηση αναζητά άρρενες για εποχιακές εργασίες αλλά ΠΩΣ θα ζουν εδώ τόσους μήνες δεν λένε- όσο και σε εργασιακό/νομοθετικό επειδή απλά αντιλαμβανόμαστε ΠΩΣ θα καθηλωθούν οι μισθοί, θα παγιωθούν οι συνθήκες γαλέρας σε πολλά επαγγέλματα κλπ). Και για να μην ξεφύγουμε, όταν λέω “ξένους” δεν έχω χρυσαυγήτικη νοοτροπία, ούτε μου φταίν’ οι “ξένοι”. Απλά, ξένοι με την έννοια αυτή είναι και οι Νορβηγοί, οι Σουηδοί, οι Γάλλοι και όποιοι άλλοι Ευρωπαίοι ή έστω “δυτικοί”, γιατί να πάμε κεντρική Ασία όπου εκτός από την εξαθλίωση συναντάμε και διαφορετικές πολιτιστικές κουλτούρες πιότερο ξένες ως προς την δικιά μας;;

Η κατακλείδα λοιπόν εμπεριέχει μια αντίφαση που στην πολιτική μας έχει ¨κάψει”: Καλά παιδιά με κακές πολιτικές. Και το ερώτημα: θέλουμε καλά παιδιά να μας σώσουν ή σωστές πολιτικές; Να αναγνωρίσω οτι θεωρώ σημαντικό κάποιος να είναι ΚΑΙ καλό παιδί, πλην όμως από καλά παιδιά χορτάσαμε αποτυχίες. Και αν είχα να διαλέξω μεταξύ καλού παιδιού και σωστής λύσης θα πήγαινα σίγουρα στην σωστή λύση. Τα ίδια θα μπορούσε να πει κανείς και για τον Ακτύπη, τον βουλευτή μας ντε! Ο οποίος χτίζει ένα προφίλ λυσάρι για κάθε τι τοπικό, αλλά το σπρώξιμο στον καιάδα ημών των ιθαγενών κάθε φορά που ψηφίζει τα νομοσχέδια της κυβέρνησης –αβλεπί- στην Βουλή, με κάνει και τρομάζω! Τα άλλα μπορούμε να τα συζητήσουμε. Και μπορεί το τραγούδι No more Mr nice guy να παραπέμπει αλλού, αλλά συντάσσομαι: Όχι άλλα καλά παιδιά, χορτάσαμε!