γράφει ο Γιώργος Μάρκου*

Να βάλουμε κάμερες στο σχολείο όλες τις ημέρες, όλες τις ώρες. Γιατί, όχι; Να δείχνουν:

Την 1η κάθε Σεπτέμβρη που στο σχολείο στην Κάρπαθο είμαστε 4 και όχι 18.

Τις ημέρες που χάνονται μαθήματα, γιατί δεν έχουμε εκπαιδευτικούς. Που οι λίγοι δουλεύουν και για τους υπόλοιπους. Αυτούς που θα έρθουν δύο μήνες μετά.

Τους εκπαιδευτικούς που αλλάζουν κάθε χρόνο, γιατί δεν είναι μόνιμοι και πάει περίπατο η παιδαγωγική και εκπαιδευτική συνέχεια.

Το ολοήμερο τμήμα που ξεκινά ένα μήνα αργότερα.

Την ημέρα που έρχονται τα βιβλία και τα ξεφορτώνουμε από το φορτηγό.

Να αρθεί το απόρρητο στα τηλέφωνα και να μάθει ο κόσμος την κοροϊδία που εισπράττουμε από όσους πρέπει να συντηρούν τα σχολεία.

Να βλέπουν οι γονείς τους εκπαιδευτικούς που σκουπίζουν, καθαρίζουν, παίρνουν τηλέφωνο άλλους γονείς που στέλνουν παιδιά άρρωστα στο σχολείο.

Τις παράλογες απαιτήσεις που ακούμε. Τον παραλογισμό που ζούμε.

Το δάσκαλο που ζεσταίνει το φαγητό, που σερβίρει, που καθαρίζει τα τραπέζια και κάνει και μάθημα στο ολοήμερο.

Να δουν όλοι πώς παίζουμε κορώνα γράμματα με τη φυλακή τις ώρες των εφημεριών.

Να δούν τι σημαίνει εργασιακό και τι διδακτικό ωράριο.

Τη δασκάλα με το παιδάκι στην παράλληλη στήριξη.

Την κοινωνική ανισότητα, τη φτώχεια αλλά και την αξιοπρέπεια.

Να δουν όλοι τις εργατοώρες έξω από την τάξη, μέσα όμως στο σχολείο.

Να δείξουν οι κάμερες τις αίθουσες με τις λιμνούλες της βροχής. Τα ταβάνια με τους σοβάδες. Το επικίνδυνο προαύλιο.

Να δουν όλοι το σύγχρονο εποπτικό υλικό, τα φθαρμένα θρανία, τις δαπάνες για την παιδεία.

Τι σημαίνει μάθημα το χειμώνα με κρύο και το καλοκαίρι με τη ζέστη.

Τα παιδιά που σε λίγο θα κάθονται στα θρανία όχι δύο δύο, αλλά τρία τρία.

Να αποκτήσουν όλοι πρόσβαση στα έγγραφα που στέλνουμε στους αρμόδιους για τη λειτουργία των σχολείων και τις απαντήσεις που μας δίνουν.

Να δουν εκπαιδευτικούς στα σχολεία Σάββατα, Κυριακές.

Να δουν την καθημερινή αγωνία μας. Και τον αγώνα που δίνουμε για τα παιδιά μας.

Την ευθύνη που βαραίνει το Διευθυντή.

Να δουν το δημόσιο σχολείο του 2020.

Να δουν όλοι 2020 λόγους που τα σχολεία μερικοί τα πάνε πίσω με τα έργα τους και μπροστά στα λόγια.

Να δουν επιτέλους σε ποιων το φιλότιμο στηρίζεται.

Το σχολείο μας.

Υ.Γ. Και debate στα κανάλια, κανένα πρόβλημα.

*Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από τη σελίδα της Ένωσης Διευθυντών Σχολικών Μονάδων Α/θμιας 

*Ο Γιώργος Μάρκου είναι δάσκαλος και Διευθυντής του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καρπάθου «Ποτίδαιον» από το 2011. Σύμφωνα με την «Καρπαθιακή», στην Κάρπαθο έχει εργαστεί 16 χρόνια στο 1/θ Δ.Σ. Βωλάδας και 8 στο 1ο Δ.Σ. Καρπάθου «Ποτίδαιον». Διετέλεσε κατά καιρούς μέλος διαφόρων επιτροπών και φορέων της Καρπάθου (Δήμου, Επαρχείου, Πολιτιστικών κ.α.). Τώρα είναι γραμματέας και υπεύθυνος οικονομικών της Σχολικής Επιτροπής Π.Ε. Δήμου Καρπάθου, συμμετέχει στο Δ.Σ. της Ομόνοιας Απερίου και αντιπρόεδρος της Τοπικής Επιτροπής του Ινστιτούτου Λαϊκού Πολιτισμού Καρπάθου της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι πτυχιούχος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λάρισας και του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Αιγαίου (Ρόδος). Επίσης έχει λάβει επιμορφώσεις και πιστοποιήσεις σε θέματα Παιδαγωγικής, Εκπαίδευσης, Σχολικού Εκφοβισμού και Πληροφορικής.