Οι 250.000 οικογένειες που λαμβάνουν το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, συν το επίδομα στέγασης (σε περίπτωση καταβολής ενοικίου) απαιτούν πόρους έως και 1 δις ευρώ ετησίως.

Η παραδοσιακή έκφραση «…και οι φτωχοί φτωχότεροι» δεν έχει καλύτερη εφαρμογή από την ενεργειακή φτώχεια.

Είναι προφανές ότι ένα σπίτι στην περιφέρεια ή σε μια υποβαθμισμένη συνοικία στην πόλη, χωρίς μόνωση και διπλά τζάμια, δεν ζεσταίνεται το χειμώνα όσο πετρέλαιο και να κάψει κανείς, όσο ξύλα και να ρίξει στη σόμπα. Όπως επίσης και ένα παλαιό αυτοκίνητο, καίει περισσότερο. Πρόσθετα, δεν θα μπαίνει στον αθηναϊκό δακτύλιο, όπως τα ακριβά υβριδικά ή τα πανάκριβα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, αναγκάζοντας τον μεροκαματιάρη να κάνει κύκλο για να πάει στη δουλειά του (ξοδεύοντας ακόμη περισσότερο καύσιμο)…

Και εάν μια φτωχή οικογένεια δαπανούσε το 30% του εισοδήματός της για ενέργεια (κυρίως το χειμώνα με την θέρμανση, αλλά και τα καυτά, πλέον, καλοκαίρια στην πατρίδα μας λόγω κλιματικής αλλαγής) και σε αυτή τη δαπάνη υπάρχει ανατίμηση 30-50%, ε! τότε πάνω από το μισό εισόδημα θα φύγει φέτος για καύσιμα. Γιατί το εισόδημα (μισθοί) δεν αυξάνει!

Χώρια που μια λαϊκή οικογένεια δαπανά το συνολικό (υπόλοιπο) ποσό του εισοδήματος της για είδη πρώτης ανάγκης, προϊόντα τα οποία επηρεάζονται ευθέως και δραματικά από τις ανατιμήσεις στην ενέργεια.

Το πρόβλημα μεγεθύνεται για όσους δεν έχουν καθόλου πόρους και ζουν με το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Με 200 € το μήνα, ή έστω 400 για τετραμελή οικογένεια με δύο παιδιά σχολικής ηλικίας, το πρόβλημα καθίσταται αβίωτο.

Από την άλλη, οι εισφέροντες-φορολογούμενοι υπολογίζουν αυτό το κόστος μερικής κάλυψης των φτωχών νοικοκυρών. Χώρια που είναι έτσι διαρθρωμένο το σύστημα του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος που αποτελεί ισχυρό εμπόδιο για την ενεργοποίηση των ενηλίκων μελών της οικογένειας, την ανάληψη εργασίας από τους γονείς. Από άνεργους τους καθιστά άεργους και «αποσυρμένους», δηλαδή οικονομικά περιθωριοποιημένους και πάντα εξαρτώμενους (κοινωνικά, πολιτικά κ.α.).

Οι 250.000 οικογένειες που λαμβάνουν το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, συν το επίδομα στέγασης (σε περίπτωση καταβολής ενοικίου) απαιτούν πόρους έως και 1 δις ευρώ ετησίως.

Επιδότησης κινητοποίησης…

Αναγκαίο κονδύλι, αλλά θα μπορούσε, αφενός να είναι πιο αποδοτικό και αφετέρου να βαίνει μειούμενο…

Τώρα που η Ευρώπη περνάει επιταχυνόμενα στην απανθρακοποίηση-απολιγνιτοποίηση και οι καταναλωτές ενέργειας (ρεύματος) επιδοτούν με υψηλά ποσά τη «πράσινη μετάβαση», δηλαδή την ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών και των ανεμογεννητριών, παρατηρείται το εξής φαινόμενο: Οι καταναλωτές ρεύματος επιδοτούν μια φορά τις εταιρείες της «πράσινης» ενέργειας για να επιτύχουν την ανάπτυξη των υποδομών και μια δευτέρα φορά (επίσης σαν καταναλωτές-φορολογούμενοι) την στήριξη των λαϊκών στρωμάτων μέσω του Κοινωνικού Τιμολογίου της ΔΕΗ.

Τα πολλαπλά βάρη

Άρα έχουμε:

α/Φορολόγηση απ ευθείας στα εισοδήματα για την άσκηση κοινωνικών πολιτικών. Σωστά!

β/Ακολούθως έχουμε φόρους, τέλη Αλληλεγγύης και Ασφάλιστρα για την καταβολή της σύνταξης ανασφάλιστου,

γ/του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος,

δ/του Κοινωνικού Τιμολογίου ρεύματος και

ε/της ανάπτυξης εναλλακτικών πηγών ενέργειας (τα δύο τελευταία μέσω λογαριασμών ΔΕΗ).

Αντιθέτως, εάν οι φτωχοί και φτωχοποιημένοι ετύγχαναν πραγματικής προσοχής και επιδοτούνταν άπαξ και δημιουργικά για την εγκατάστασης μιας μικρής φωτοβολταϊκής μονάδας στη στέγη του σπιτιού τους ή μιας ανεμογεννήτριας στο παρακείμενο ύψωμα, θα είχαν την δυνατότητα μέσω διασύνδεσης με το δίκτυο του ηλεκτρικού ρέματος να έχουν ένα σταθερό, ανά μήνα, εισόδημα σε βάθος πολλών ετών.

Πάλι επιδοτούμενη από του φορολογουμένους θα ήταν η επένδυση, δεν γίνεται διαφορετικά, αλλά για μια φορά. Κατά την εγκατάσταση της μικρής μονάδας. Ακολούθως, οι ενήλικες του φτωχού νοικοκυριού θα ήταν «ελεύθεροι» να αναζητήσουν (νόμιμη και ασφαλιστέα) εργασία. Χωρίς τον βραχνά ότι θα τους κοπεί το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα από τον ΟΠΕΚΑ. Ταυτόχρονα, οι φορολογούμενοι και καταναλωτές δεν θα πλήρωναν επιπρόσθετα ποσά, τέλη και φόρους, για το μηνιαίο επίδομα, για την ελάχιστη σύναξη, για το κοινωνικό τιμολόγιο των φτωχών νοικοκυριών.

Η συγκεκριμένη δράση δε, και ίσως αυτό να είναι και το πιο σημαντικό, θα βοηθούσε τα φτωχά νοικοκυριά να βγουν από το οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο.

Το ίδιο μέτρο θα μπορούσε να επεκταθεί στους ανασφάλιστους ηλικιωμένους, στους κατοίκους της Πτολεμαΐδας που λόγω απολιγνιτοποίησης χάνουν την δωρεάν τηλεθέρμανση που είχαν. Και τώρα περιμένουν να συνδεθούν με το δίκτυο του ηλεκτρικού για δωρεάν air-condition….

Διάχυση οφέλους

Θα πείτε, ακούγονται λογικά όλα αυτά και θα απορείτε γιατί δεν εφαρμόζονται;

Πρώτον, θέλει ένα πιο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν φημίζεται το πολιτικό μας σύστηνα. Ενδιαφέρεται για βραχυπρόθεσμες και εντυπωσιακού χαρακτήρα παροχές εξάρτησης.

Δεύτερον, η κυβέρνηση επέλεξε να ενισχύσει το δίκτυο του ΑΔΜΗΕ ώστε να «κουμπώσουν» πάνω οι φαραωνικές εγκαταστήσεις φωτοβολταϊκών πάρκων και ανεμογεννητριών (γι αυτό και η εκτίναξη της τιμής των χωράφια κάτω από τους πυλώνες υψηλής τάσης), παρά το δίκτυο μέσης και χαμηλής τάσης του ΔΕΔΔΗΕ όπου συνδέονται τα μικρά οικιακά φωτοβολταϊκά.

Έτσι, η σκανδαλώδης επιλογή ήταν η πριμοδότηση 2-3 μεγάλων παιχτών στην ενέργεια και καμία διάχυση του οφέλους σε όλη την κοινωνία. Με αποτέλεσμα οι μεγάλες επενδύσεις να κοστίζουν πανάκριβα, οι πολίτες αναγκάζονται να τις επιδοτούν από την στιγμή της εγκατάστασης μέχρι και την λειτουργίας τους. Τόσο την ίδια την επένδυση (εγκατάσταση), όσο και τα κλειστά συμβόλαια πώλησης του προϊόντος (ρεύματος).

Επίσης, η τοπική υπερσυγκέντρωση των μονάδων αλλοιώνει το τοπίο και η σκανδαλώδης κατανομή υπέρ των μεγάλων επενδυτών προκαλεί ανισορροπία ή εξάρτηση στην ενεργειακή επάρκεια της χώρας. Ταυτόχρονα, οι πολίτες αντιμετωπίζουν επιφυλακτικά την πράσινη (και οπωσδήποτε μελλοντική) ενέργεια, επιβαρύνοντα δυσανάλογα για τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, ενώ τα φτωχά στρώματα μένουν περιθωριοποιημένα.

Γι αυτό απαιτείται δράση για την διάχυση του οφέλους ώστε η πράσινη ενέργεια να γίνει προσιτή και… κοινωνικά αποδεκτή.

(Ο Χρήστος Μέγας είναι δημοσιογράφος)

πηγή: ieidiseis