Γράφει ο Κώστας Κλάδης*
Είχαμε ζητήσει κυρώσεις που «θα δαγκώνουν» : μέτρα στην οικονομία, πάγωμα της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας-ΕΕ, διακοπή χρηματοδότησης για το μεταναστευτικό, ακόμη και εμπάργκο όπλων. Ο πρωθυπουργός εξέφραζε την πεποίθηση ότι «η ΕE δεν θα διακινδυνεύσει το κύρος της… θα δρομολογηθούν συνέπειες για την Τουρκία» και διεμήνυε πώς δεν θα φύγει από τις Βρυξέλλες «αν δεν πάρει κάτι».
Όμως η κατάληξη της συνόδου κορυφής του Δεκεμβρίου 2020 είχε φανεί καθαρά από το προσχέδιο συμπερασμάτων που δημοσιοποιήθηκε. Και η στιβαρή και αποτελεσματική(;) εξωτερική μας πολιτική με τον πρωθυπουργό ωσεί παρόντα στη σύνοδο και πραγματικά απόντα στην προετοιμασία της, και τον ταλαίπωρο υπουργό Εξωτερικών να μοιάζει ξένος και αμήχανος δίπλα στη κυβερνητική παρέα, δεν έκανε απολύτως τίποτα.
Το κείμενο συμπερασμάτων, το οποίο υπολείπεται σημαντικά προηγούμενων αποφάσεων, δίνει ουσιαστικά μήνυμα ανοχής σε τουρκικές ερευνητικές δραστηριότητες μέχρι τον Μάρτιο 2021, και συνιστά μια σαφή, και οδυνηρή, ελληνική διπλωματική ήττα.
Η προηγούμενη κυβέρνηση κράτησε ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με την Τουρκία σε πολύ δυσκολότερες συνθήκες (Τούρκοι πραξικοπηματίες στην Ελλάδα, σύλληψη Ελλήνων στρατιωτικών), εξασφάλισε υποστήριξη των εθνικών θέσεων στην ΕΕ (κυρώσεις στην Τουρκία για την Κυπριακή ΑΟΖ) και προάσπισε αποτελεσματικά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας χωρίς διμερείς εντάσεις (πλην μιας περιπτώσεως που έληξε υπέρ μας).
Η σημερινή κυβέρνηση έχει αποτύχει και στα τρία αυτά μέτωπα. Από τον Νοέμβριο του 2019, όταν συνελήφθη κοιμώμενη κατά την υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου, μέχρι τις συνεχιζόμενες έρευνες τουρκικών πλοίων, συνοδεία πολεμικών, σε αποστάσεις 6 και 8 ν.μ. από Καστελλόριζο και Ρόδο αντίστοιχα, βιώνουμε την πιο σοβαρή κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας από την εποχή των Ιμίων. Ωστόσο, ως άμεση συνέπεια της αλλοπρόσαλλης πολιτικής μας, έχουμε την τρίτη συνεχόμενη Σύνοδο Κορυφής που δεν υιοθετούνται κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, αλλά αντίθετα της δίδεται σαφές μήνυμα ανοχής.
Ακόμη χειρότερα, η προσωπική διπλωματία του πρωθυπουργού και των συμβούλων του υποκρύπτει διάθεση συμβιβασμού, με αποτέλεσμα να καθίσταται ιδιαίτερα ευάλωτη σε πιέσεις «φίλων και συμμάχων» ή να εναποθέτει, χωρίς στρατηγική, την επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων σε τρίτους.
Είναι γεγονός ότι η ΕΕ αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων, αναξιόπιστη και δέσμια των αντιφάσεών της. Όμως η συστηματική άρνηση της κυβέρνησης να διεκδικήσει και να ασκήσει οποιαδήποτε πίεση στην Ευρώπη, καταλήγει σε διαδοχικές ήττες, χωρίς καν να έχουν δοθεί μάχες. Ο κ. Μητσοτάκης, στον ρόλο του «πιστού και προβλέψιμου συμμάχου», έχει παραδώσει κάθε διαπραγματευτικό του όπλο και σταδιακά περιθωριοποιείται, μαζί του και η χώρα.
Έτσι, «η απειλή των κυρώσεων», που φυσικά δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά ένα μόνο βέλος στη φαρέτρα του διπλωματικού οπλοστασίου, μετατίθεται από Οκτώβριο σε Δεκέμβριο και από Δεκέμβριο σε Μάρτιο. Και η «απομονωμένη», όπως την παρουσιάζουν, Τουρκία, εκμεταλλεύεται την πλήρη απουσία στρατηγικής και τους ελληνικούς ερασιτεχνισμούς και προελαύνει !
| Το zantevoice.gr δεν έχει οικονομική υποστήριξη από καμία γκρίζα, κυβερνητική, επιχειρηματική, τραπεζική ή άλλη πηγή που θα του “υπαγορεύει” τί να πει και τί όχι. Το zantevoice.gr δεν έχει διαφημίσεις! Το zantevoice.gr έχει μόνο την στήριξη των επισκεπτών του για να πληρώνει τα λειτουργικά έξοδά του. Αν θες να υπάρχει το zantevoice.gr στήριξε την προσπάθειά του με κλικ εδώ. |
Διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία αναφέρθηκαν σε «απόλυτο φιάσκο» της Αθήνας, στην Ελλάδα ο φιλοκυβερνητικός τύπος αναφέρθηκε σε «χλιαρή απόφαση», και «στροφή Μακρόν» φιλοκυβερνητικοί σχολιαστές επιδόθηκαν σε… κατάρες κατά της Ευρώπης. Ο μόνος που διαπίστωσε ότι «αποφασίστηκαν κυρώσεις κατά της Τουρκίας», και δήλωσε ικανοποιημένος, ήταν ο Έλληνας πρωθυπουργός και το «επιτελείο των αρίστων» του. Αλλά τι να περιμένει κανείς από εκείνους που είχαν το θράσος να παρουσιάσουν μια κορυφαία εθνική επιτυχία, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, ως ταπεινωτική ήττα και προδοσία;
*/ Κώστας Κλάδης, Μέλος ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ζακύνθου
