Η Εισβολή: Λόγοι ανθρωπιστικοί και εθνικοί μας υποχρεώνουν να καταδικάσουμε την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Οι ανθρωπιστικοί λόγοι αφορούν κατά κύριο λόγο τους νεκρούς στρατιώτες και των δύο πλευρών, τους αμάχους, τις κατεστραμμένες υποδομές και τις στρατιές των προσφύγων .
Οι Εθνικοί λόγοι είναι ότι αν δεν καταδικάσουμε την Ρωσική εισβολή, αφενός νομιμοποιούμε τον Αττίλα στην Κύπρο, αν και υπάρχουν σοβαρότατες διαφορές ανάμεσα στις δύο αυτές περιπτώσεις και αφετέρου, κλείνουμε τα μάτια μπροστά στην πιθανότητα ενός αυριανού σεναρίου μιας Τουρκικής εισβολής στη χώρα μας, με πρόσχημα την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης που η Τουρκία την θέλει να είναι Τουρκική. Πρόθυμοι ηλίθιοι, εθνικιστές για να δημιουργήσουν τέτοιες προϋποθέσεις, ανάλογες με το πογκρόμ του νεοναζιστικού τάγματος ΑΖΟΦ στην Ανατολική Ουκρανία εναντίον των Ρωσόφωνων ουκρανών, υπάρχουν κι εδώ.

Τα επιχειρήματα της Ρωσίας για την εισβολή: Μπορεί η εισβολή στην Ουκρανία να είναι καταδικαστέα, αλλά η επιχειρηματολογία της Ρωσικής πλευράς δυστυχώς είναι αλήθεια. Το ΝΑΤΟ, προκειμένου ο Γκορμπατσόφ να συναινέσει στην επανένωση των δυο Γερμανιών, είχε δεσμευτεί ότι δεν θα επεκταθεί ανατολικά απ’ ότι ήταν εκείνη την εποχή. Μια δέσμευση που ποτέ δεν τήρησε, εφόσον εντάχθηκαν σε αυτό χώρες της Βαλτικής, με αποκορύφωμα την επικείμενη ένταξη της Ουκρανίας. Για να επιτευχθεί δε το τελευταίο, το ΝΑΤΟ συνέβαλλε αποφασιστικά στην αποσταθεροποίηση της Ουκρανίας με κυβερνήσεις μαριονέτες του και με την δημιουργία και εκπαίδευση της παραστρατιωτικής οργάνωσης του τάγματος ΑΖΟΦ, το οποίο αποτελείται από νεοναζιστές και εδώ και οκτώ χρόνια έχει αιματοκυλήσει την Ανατολική και νοτιοανατολική Ουκρανία που ζουν οι Ρωσόφωνοι πληθυσμοί. Από το 2014 μέχρι σήμερα έχουν σκοτωθεί γύρω στις δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι. Tα εγκλήματα των Ουκρανών εθνικιστών κατά των Ρωσόφωνων πληθυσμών δεν έτυχαν τηλεοπτικής κάλυψης από τα δυτικά ΜΜΕ για 8 χρόνια, παρόλο που το καθεστώς του Ζελένσκυ είχε αναφερθεί με αρνητικό πρόσημα στην ΕΕ. Ας μην χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα για τους νεκρούς Ουκρανούς-θύματα. Θύματα ήταν και οι «άλλοι». Πέρα όμως από αυτό, όπως οι ΗΠΑ δεν θα ήταν ποτέ δυνατό να δεχτούν στρατιωτικές βάσεις της Ρωσίας στο Μεξικό, έτσι και η Ρωσία δεν θα μπορούσε ποτέ να δεχτεί βάσεις του ΝΑΤΟ έξω από την πόρτα της.

Μέχρι εδώ γεννάται ένα ερώτημα: Αν η Ρωσική ηγεσία ήταν μια μη αμφισβητούμενη για τα δημοκρατικά της ήθη ηγεσία, αντί του γνωστού και μη εξαιρετέου κ. Πούτιν, πόσο διαφορετικά θα αντιδρούσε με δεδομένα τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία από το 2014; Είναι προφανές ότι οι επιδεικνυόμενες αλακάρτ «ευαισθησίες» από ΕΕ και ΝΑΤΟ δεν πείθουν…

Ποιος πληρώνει το μάρμαρο: Όπως πάντα οι λαοί. Οι γονείς και συγγενείς των νεκρών στρατιωτών και των δύο πλευρών, που για μια ακόμη φορά στην ιστορία μας είδαν τα παιδιά τους να γίνονται κρέας στα κανόνια… Οι άμαχοι Ουκρανοί νεκροί και πρόσφυγες. Οι Ευρωπαίοι που πληρώνουν πανάκριβα το ρεύμα και τα καύσιμα, οσονούπω και τα τρόφιμα, με πρωταθλητές της ακρίβειας και της συνακόλουθης φτωχοποίησης, εμάς τους Έλληνες. Λες και δεν μας έφταναν η οικονομική κρίση, ο covid, με την τραγική διαχείριση από την Μητσοτάκης ΑΕ, έρχεται και η τραγική διαχείριση του πολέμου από τον ανέμελο των τριημέρων γενικώς, ενώ τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές διακοπάρει στη Σύρο.
Στέλνει όπλα στην Ουκρανία για να ρίξει στο «φιλότιμο», λέει, τους συμμάχους, αποσπώντας έτσι την εύνοιά τους, έναντι του Ερντογάν. Ο τελευταίος επειδή δεν είναι … «ανέμελος» και ξέρει από διπλωματία, παρουσιάζεται ως κοινός φίλος Ρώσων και Ουκρανών, ειρηνιστής και αναβαθμίζει διεθνώς την θέση της Τουρκίας, εφόσον την Πέμπτη θα γίνει συνάντηση στην Αττάλεια των ΥΠΕΞ Ουκρανίας και Ρωσίας και θα παρίσταται και ο Τούρκος ομόλογός τους, ο γνωστός μας κ. Τσαβούσογλου. Όσο για εμάς, τις επιπτώσεις αυτής της προσωπικής πρωτοβουλίας του Μητσοτάκη, να στείλει όπλα και να δηλώσει πρόθυμος σε όποια στρατιωτική εμπλοκή, θα την πληρώσουν οι διόλου αμελητέες αγροτικές μας εξαγωγές στην Ρωσία, που μάλλον μας τελείωσαν και φυσικά ο τουρισμός στην Β. Ελλάδα κυρίως, αλλά όχι μόνο, που μάλλον και αυτός μας τελείωσε, εφόσον ακυρώθηκαν όλες οι Ρώσικες κρατήσεις, ως αντίποινα σε μια αλλοπρόσαλλη πολιτική.

Παράπλευρες … επιπτώσεις: Αξίζει να σημειωθεί ότι από τις αρχές του πολέμου η Γερμανία ανακοινώνει εξοπλιστικό πρόγραμμα 100δις αρκετά πιο πάνω από το 2% του ΑΕΠ της, ενώ μέχρι τώρα ξόδευε τα λιγότερα από όλους τους εταίρους του ΝΑΤΟ για εξοπλισμούς. Απ’ ότι ανακοινώθηκε θα συνεργαστεί μάλιστα με την Γαλλία. Κάποιοι το βλέπουν θετικά, πλην όμως με επιφύλαξη για το τι τελικά μέλλει γενέσθαι, μεταξύ αυτών και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Η λογική είναι ότι το κλασσικό δίπολο Δύση vs Ανατολή, που συνεχίστηκε παρά την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, γίνεται πλέον τριπολικό, εφόσον με αυτή την απόφαση της Γερμανίας οδηγείται σε αυτονομία από το ΝΑΤΟ η ΕΕ, γιατί όχι και τετραπολικό αν λογαριάσουμε την Κίνα ως ξεχωριστή δύναμη και όχι ως έναν στρατιωτικό συνασπισμό με την Ρωσία. Και μένουμε εδώ για να μην αναφερθούμε στην Ινδία που αποτελεί και αυτή μια ιδιαίτερα ισχυρή στρατιωτική δύναμη. Προφανώς, έχει ενδιαφέρον αυτή η εξέλιξη σε ό,τι αφορά τουλάχιστον την αυτονομία της ΕΕ από το ΝΑΤΟ, αλλά ο γράφων κρατάει πολύ μικρό , ίσως και κανένα καλάθι… Και αυτό για τον πολύ απλό λόγο ότι η ΕΕ είναι εντελώς απίθανο να μετατραπεί σε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Δηλαδή, δεν υφίσταται για την ώρα ζήτημα πολιτικής ένωσης της Ευρώπης, και είδαμε τι συνέπειες είχε αυτό στο Οικονομικό επίπεδο, εφόσον υλοποιήθηκε η οικονομική ένωση χωρίς την πολιτική. Ίσως, θα ήταν πιο ρεαλιστικό να μιλάμε για μια νέα Γαλλογερμανική στρατιωτική υπερδύναμη και όχι για μια στρατιωτική αυτονομία της ΕΕ, που θα της επιτρέπει να μην είναι η ουρά του ΝΑΤΟ που θα σύρεται από τις ΗΠΑ. Όσο για τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ΕΕ, προφανώς, αντί να είμαστε οι δορυφόροι του ΝΑΤΟ, θα είμαστε η ουρά του Γαλλογερμανικού άξονα με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Οψόμεθα!

Ο Ηλίας Μακρής είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ζακύνθου